Geen zin om te fietsen. Het menselijk lichaam is een perfecte machine, maar ik ben de turbo even kwijt. Al vier weken, en dat is extreem lang. Zeker in het voorjaar.

Trainingsdeskundigen wijzen altijd op het belang van rust. Ik hou niet van strikte regels en luister liever naar mijn lichaam. Daar kun je de klok op gelijk zetten. Achteraf dan. Meestal gaat het een week of drie, vier perfect en dan volgen de eerste tekenen dat ik een weekje rustig aan moet doen. Dat kan bij koud weer of drukte op het werk wat eerder zijn. Of wat later als het weer mooi is en ik heb een mooie rit in het vooruitzicht.

In de winter zat ik achteraf al een beetje op het randje. Paar kilootjes extra afgevallen, paar maanden eerder op mijn zomergewicht: het was een teken aan de wand. Tot een warm weekje heuvels fietsen half maart ergens diep in Italië was er niks aan de hand. Daarna een dikke week snipverkouden en toen had ik op de rem moeten trappen. Maar nee: de Ronde van Vlaanderen kwam er aan. Die Ronde heeft me letterlijk de das omgedaan. Al tijdens die 260 koude, natte kilometers tegenwind ging de knop om: bekijk het maar zeiden achtereenvolgens maag, benen en hoofd. Zelfs mijn fiets werkte tegen met twee lekke banden. En iedereen weet: een man in vorm heeft nooit lekke banden.

Sindsdien sleepte ik me snotterend en snuitend naar mijn werk om vervolgens juist in het weekend beroerder te worden. Dat was best slim van mijn lijf: het doordeweekse ambtenarenbestaan was nog wel op te brengen, maar het vlees en bloed wilde absoluut voorkomen dat ik in het weekend rondjes IJsselmeer of zo ging fietsen. Het hielp ook niet dat de temperatuur, die in maart gelijdelijk steeg, in april weer een forse duw omlaag kreeg. Om begin mei vroeg in de morgen zowat weer op het vriespunt te zitten.

‘Zin moet je maken’, zei mijn goede vader altijd. Vandaar dat ik vanmorgen – wel fris maar een zonnetje – toch even een rondje heb gedaan. Beetje stroef kwam ik op gang. Luisteren naar mijn lichaam? Dat lijf moet ook eens ophouden met zeuren. Rust genoeg gehad nou. Komend weekend eerst maar eens de Girotoertochten van Middelburg en Amsterdam doen en daarna weer eens een weekje bergen in Italië. Dat zal ze leren, dat oude lijf.