In het voorjaar van 2010 besloten 11 personen de zwaarste Trans-Alp uit het programma van VASA-SPORT te gaan rijden. Dit rit ging van Nauders, in het uiterste westelijke puntje van Oostenrijk, naar Riva del Garda in Italië over zes etappes. De deelnemers waren: Koos Konijn (2e keer), Marcel Peerdeman (4e keer), Arnold van der lee (3e keer), Pieter Pronk (3e keer), Rob Stender (3e keer), Simon Besseling (2e keer), Gert-Jan van der Blonck (1e keer), Co van Langen (1e keer), Vincent van Vliet (1e keer), Leo Borst (1e keer) Paul…..(1e keer).

Verslag op de site van Vasa Sport.
Helaas moest Simon Besseling 2 weken voor vertrek afhaken wegens familie omstandigheden. De voorbereidingen waren goed. Er werd een clinic georganiseerd met Thijs Al in de Ardennen, sommigen gingen nog naar Duitsland of, zoals Paul: die nam nog privéles in Limburg. En dan nog de duinritjes in onze eigen gebied op zondag.

En dan is het vrijdag 10 september de dag van vertrek. Met 3 auto’s vol kleding, geprepareerde fietsen en de getrainde mannen gingen we dan op pad naar Oostenrijk. We gingen een dag eerder, zodat we nog een dagje konden trainen. ‘s Avonds 7 uur was iedereen in het hotel, wat echt een bikehotel was, alle faciliteiten voor je fiets waren aanwezig. Je mocht je fiets nog net niet mee naar bed nemen, maar verder was alles er. De kamerindeling was even een probleem. Niemand wilde met Arnold op de kamer, omdat ze uit ervaring wisten dat hij verschrikkelijk snurkte. Maar Gert-Jan offerde zich op, omdat hij hetzelfde probleem heeft. We besloten de volgende ochtend een dagje op pad te gaan met een gids van het hotel, samen met een groep Oostenrijkse artsen. Eerst een half uurtje met de auto, daarna een lange asfaltklim, die werd beloond met een leuk eettentje. Pasta erin, de nodige cola’s en repen en dan over singletracks afdalen. Voor sommige de eerste Alpen afdaling. het viel niet voor iedereen mee, maar de uitzichten over de sneeuwtoppen waren prachtig. Iedereen kwam toch zonder kleerscheuren beneden. Maar het materiaal was nu ook getest. Leo zijn remmen bleken toch niet helemaal goed te zijn. Co had wat angst met afdalen, maar verder een prachtige dag. We gaan ervoor. Terug in het hotel waren ook de anderen van de groep van in totaal 32 gearriveerd. De Vasa gidsen en een echtpaar dat de bagage van hotel naar hotel brengt waren er ook. 7 Uur briefing, een voorstelrondje, eten, een pilsie en naar bed, want morgen wacht de eerste etappe.

Na een heerlijk Oostenrijks ontbijt gaan we dan op pad. 14 Deelnemers gaan zelf met GPS rijden (dus zonder gids). Wij en de rest rijden met 4 gidsen die in drie niveau groepen worden verdeeld. Je kan iedere dag kiezen tussen 3 niveaus: medium, sport of extreme. De verschillen zitten dan in verschillende afstanden en hoogtemeters. Wij rijden deze dag allemaal de sport. De gids – Johan -, die we bij ons hadden zag mijn verzet en zei: “zo kom jij deze week met dat verzet de Alpen niet door.” Ik vertelde hem dat ik met deze fiets al 2 trans-Alpen gereden had en altijd gefinisht was. Hij zou die avond kijken of er nog een andere cassette in de auto lag en deze er dan opzetten. Dat is gebeurd en ik ben daar toch wel heel blij mee geweest, want ik ging van een 28er naar een 32er. Leo reed op een santos fiets van de eigenaar van die fabriek – die ook mee was – en een paar fietsen in zijn bus had staan. Deze was opgebouwd met een Rohloffnaaf, dus die was ook weer gered. Paul, die 32 kilo was afgevallen voor deze rit, zat tijdens de klim nog wat achteraan, maar was tijdens de afdalingen niet meer te houden. Gert-Jan reed met een kamera op zijn helm en filmde zo de spectaculaire afdalingen. Vincent zat als een flying-docter op zijn fiets en ging als een trein. Co begon de stuiterafdalingen al een beetje onder controle te krijgen en zat zelfs zo diep achter zijn zadel dat hij daardoor zijn spatbord brak. (dit ff over onze eerstejaars) De eerste dag zat erop. Iedereen is goed gefinisht en we waren allemaal tevreden, maar vonden het wel zwaar.

De tweede dag was de koninginnenrit, we zouden namelijk over de Madridsjoch gaan en die is 3124 meter hoog. Het had ‘s nachts hard geregend en boven op de berg dus gesneeuwd. Er werd informatie ingewonnen over of het nog wel mogelijk was om over de berg te komen. Het scheen te kunnen. We gingen deze rit wel in verschillende niveaus rijden. Marcel in de Sport+ Pieter, Leo, Koos en Rob in de Sport- en Co, Vincent, Gert-Jan, Paul en ik in de Medium groep. Omdat de sportgroep een lussie extra deed kwamen wij als eerste bij de lift aan. We zouden 600 hoogtemeters met de lift gaan. Na aankomst was de lift gesloten omdat er te veel sneeuw boven lag en het niet mogelijk was om daar overheen te komen. Het was grauw en koud bij de lift, dus boven zou het helemaal koud geweest zijn. We hadden nu al wanten aan en winterkleding. Ik vond het daardoor niet erg dat het niet door ging. De gidsen belden over en weer en besloten werd dat we weer naar beneden zouden gaan om een alternatieve route te nemen. Nou die was spectaculair mooi.

Dag 3 was er een waar we 500 hoogtemeters moesten lopen met je fiets in de hand of op de nek. Na een lange klim en spaghetti kwam dan die loopklim. Sommige probeerden nog de eerste 100 m te fietsen en Marcel kwam daar het verste mee. Het was 1.5 uur lopen over wei en rotsen. Dat viel niet mee. Je kuiten doen daar zo zeer van. Als je boven bent denk je aan een mooie afdaling, maar nee: weer rotsen en weer 1uur naar beneden lopen of soms een klein stukkie op fiets. Daarna was het wel weer prachtig, maar de meeste vonden het toch geen leuke etappe.

De etappes van de andere 3 dagen waren schitterend. Vele mooie klimmen prachtige singeltracks, veel lol. De laatste dag hadden we voor de finish in Riva nog wel wat regen, maar het viel mee. Iedereen is goed gefinisht. Sommigen reden zo het Gardameer in. Na gedoucht te hebben op een camping, geproost en gegeten, gingen we de laatste dag om 6 uur weer met de bus naar Nauders. Het was nog 3 uur rijden voor we weer in ons eerste hotel waren.
Na de nodige borrels, sterke verhalen en veel lachen, gingen we laat naar bed. De volgende dag vroeg op, om weer terug te keren naar dat mooie De Rijp, waar de kermis nog volop aan de gang was. Iedereen kwam voldaan en tevreden weer thuis. We hebben ongelooflijk genoten van deze Trans-Alp en kunnen het iedereen aanraden om te doen als je van mtb-en houd.

Nog even een paar feiten op een rijtje:

Marcel: De sterkste van ons, reed als enigste in de Sport+ groep.
Pieter: de man van het vele eten (at altijd de restjes van anderen op) en lachte altijd tijdens de afdalingen, want dat is toch wel zijn ding.
Rob: DE man die alles voorbereide voor ons en die ons allemaal in het groen en geel van Dura-Vermeer stak en beresterk reed.
Leo: Hij reed uiteindelijk op 4 verschillende fietsen, maar kreeg het afdalen helemaal door. Kloten met elkaar vond hij prachtig.
Koos: Begon met een blessure, kreeg het goed onder controle, maar ging af en toe vreemd, wat de groepen betreft.
Gert-Jan: Had de meeste schrammen op zijn lichaam, maar roste gewoon door. Verloor zijn GPS, maar deze werd door andere groep weer gevonden.
Pieter: Verkoopt tijdens een rit gewoon nog even 100.000 bollen en is de grootste eter, maar ook de man die alles durft en doet.
Arnold: De voorzitter, maar tijdens afdalingen de achterzitter. Was blij met het verzet, maar de gids vond dat een fiets van 12 jaar oud in de oudijzerbak moest.
Co:de oudste van ons. eerst wat angstig, maar later niet meer te houden en de sterkste klimmer
Vincent: De dokter. Moest als zodanig 2 keer in actie komen en neemt volgende keer zelf een witte jas mee. Een kampioen afdaler.
Paul: De getatoeëerde motorrijder is helemaal om. Onze technische man en een snelle leerling, wat een kerel.

We hebben gemiddeld goed weer gehad, geen lekke banden, geen ernstige verwondingen, een leuke groep. Kortom een geweldige week met elkaar gehad.
Willen jullie meer weten van deze tocht kijk dan op de site van www.vasasport.nl