Ik hoor wel eens dat ik compleet geschift ben. Laatst vroeg
een goede fietsmaat van me zich zelfs af of ik na een geslaagd rondje Zuiderzee
(383km in 32,5 per uur) niet opgenomen moest worden. Dat denk ik zelf ook wel
eens. En soms denk ik helemaal niks, om vervolgens te merken dat ik op een
fiets zit.

Als ik ooit tijd over heb ga ik psychologie studeren. Deze
wetenschap houdt mij op de fiets urenlang bezig. Lange kanalen, saaie dijken en
bijvoorbeeld de Afsluitdijk zijn ideale plekken om tot inzicht te komen over
het diepere wezen van de mens. Geen originele gedachte trouwens. De Vlaamse
psycholoog en veelfietser Marc van den Bossche is gepromoveerd op de chemische
stofjes die tijdens duursport ontstaan. De verlichtingsgedachte van Descartes (“ik
denk dus ik ben”), zo meent Van den Bossche, is flauwekul. Het is andersom: door
actief te zijn ontstaan er allerlei chemische stofjes in je lijf die je
gevoelens en gedachten bepalen. Een groep Italiaanse fietsende filosofen trok
dezelfde conclusie in een boekje getiteld “Pedalo dunque sono”: ik fiets dus ik
ben. En dat is sindsdien mijn motto.

Je hoeft alleen maar om je heen te kijken om te zien dat het
fietsen je een oneindig diepe bron van psychologische bespiegelingen oplevert.
Kijk maar eens naar al die mensen – fietsmaten incluis – die zich opwinden over
elkaars gedrag. Vijftigplussers die vijftigplus willen rijden en zich ergeren
aan zeventigplussers die het hele fietspad in beslag nemen. En andersom
natuurlijk. Je zou denken dat ze voor hun plezier fietsen, maar nee hoor: zodra
ze anderen tegenkomen dan ontstaat er een vonkje en dan gaan ze sprinten,
slingeren, schreeuwen, aanhaken en noem maar op.

Merkwaardig gedrag dat bestudeerd moet worden. Ik heb de
these voor mijn proefschrift overigens al klaar. Volgens mij is het namelijk
niet toevallig dat een tiental jaren na de introductie van de auto het aantal
auto’s groeide en men elkaar in de weg begon te zitten. Zo is de Eerste
Wereldoorlog ontstaan. Enkele decennia later ging Adolph Hitler autobahnen
bouwen waardoor je lekker de ruimte had. Maar toen eind jaren dertig de eerste
files ontstonden brak de Tweede Wereldoorlog uit.

Nu de bejaarden de elektrische fiets hebben gekregen, en een
hele generatie pre-vutters en draagkrachtige gepensioneerden zich per racefiets
over de smalle fietspaden persen, staat ons een volgende wereldbrand te
wachten. Ik ga dat fenomeen ontrafelen en de wereldgeschiedenis veranderen.

Maar eerst nog een paar jaar studeren.