Wijnflesetikettenverzamelaars en andere idioten zoals ik..
- Geplaatst door Tom Stobbe
- Op 19 juni 2021
Ik zat eens in de trein op weg naar een fietsrondje in Brabant. Ter hoogte van Utrecht stapte een corpulent mannetje in. Hij plantte zijn steekkarretje met twee enorme weekendtassen tegen mijn fiets en plofte recht tegenover me neer. Of ik een rondje ging fietsen? Nou zwijg ik bij niet-fietsers liever over mijn fietsverslaving, om niet voor volslagen idioot uitgemaakt te worden, dus vroeg terug: “Ja, en u, lekker weekendje weg?”
Tot Den Bosch kon ik er geen woord meer tussen krijgen. Nee, de man was op weg naar de jaarlijkse internationale wijnflesetikettenverzamelaarsbeurs in Uden. “Eh, en in die tassen…?”, vroeg ik. Ja dus. Helemaal vol. Een jaar lang alle restaurants in Utrecht afgestruind, op zaterdagmorgen bij de plaatselijke glascontainer op wacht gestaan, ruzie met moeder de vrouw of hij nu eindelijk eens de overvolle garage leeghaalde en de etiketten ging afweken. Alles keurig in mappen en nu dus zijn jaarlijkse uitje naar de wijnflesetikettenverzamelaarsbeurs in Uden.
Conclusie: Het valt dus reuze mee met mijn fietsverslaving, het kan veel erger..
Want, beste lezertjes, ik heb een maffe verzameling afgerond. Het was even 11,5 jaar afzien, maar eindelijk heb ik Nederland geheel volgetegeld. De app www.veloviewer.com heeft de wereld opgedeeld in “tegels” van 1x1mijl, bedoeling is dat je er zo veel mogelijk aantikt. Op eigen kracht. Nederland heeft zo’n 15.000 van die vakjes, en daarvan heb ik afgelopen weekend nabij Breda de laatste aangetikt.
Nou ja, “laatste”… Er zijn nog wat tegels in Friesland en de Biesbosch die ik kanoënd kan scoren. En nog wat waddentegels. Ik zie op internet ook types die onder het prikkeldraad van militaire oefenterreinen en natuurgebieden kruipen, maar dat gaat me te ver. Wel is er hier en daar nog een strandtegeltje te scoren bij extreem laag water, maar ik verklaar me hierbij klaar.
Uit de kast
Toen ik rond 2017 www.veloviewer.com ontdekte was dat een soort uit de kast komen. Ik was niet alleen! De wereld bleek vol met gekken zoals ik die kaarten aan het inkleuren waren! Iemand had als eerste een heel land gevuld: Luxemburg! (ik had zelf Vaticaanstad al, maar dat zijn maar twee tegels) Iemand had wel 7000 tegels! Iemand had tegels in 16 landen!
Lang verhaal kort: ik ga al twee jaar dik aan de leiding met inmiddels Nederland vol en 23000 tegels in 39 landen. Dat begon op te vallen met als resultaat dat ik nu regelmatig contact heb met een Fin die op een aftandse ouwe fiets de helft van het jaar door de sneeuw rijdt, een Engelsman die bijna dagelijks prachtige foto’s van de Britse stadjes en landschappen maakt, een maffe Duitser die mij als koploper op de hielen zit sinds hij nieuwe tegels vanuit de woning van zijn nieuwe Italiaanse vriendin in Milaan maakt. En niet te vergeten een Belg wiens vader tante moest zeggen tegen een nicht van mijn vader. We hebben al eens een familieontbijtje gehad in de buurt van Leuven.
Zwarte gat?
Maar wat, nu Nederland vol is? Zelfs ik kan niet elke week in België of Duitsland fietsen. Een Italiaanse vriendin erbij nemen vindt Adelheid vast niet goed. Gelukkig zit het internet vol met challenges. Alle gemeentes van Nederland aantikken. O nee, die heb ik al. Alle grenspalen. Of simpelweg zoveel mogelijk weggetjes met www.wandrer.earth. Daarmee heb ik inmiddels 40% van alle wegen in Noord-Holland gereden, van Nederland 18%, Europa 0,5% , wereld 0,12%. Om de wereld vol te fietsen moet ik nog 63,5 miljoen kilometers fietsen. Lastig, maar ik ga het proberen!
Als er maar gefietst kan worden. Wijnflesetiketten verzamelen kan altijd nog.
Koos Woestenburg, juni 2021
