Ik ben een weekend wezen fietsen met mannen van Tandje erbij. Vrijdag aankomst rond etenstijd. Met z’n allen eten en daarna nog even terras gezocht en te laat na bed na een paar biertjes.

‘s Morgens om 7.30 ontbijt. Daarna om 8.30 (werd natuurlijk weer wat later) op route. Frank had een route voorbereid met gps. We gingen naar het hoogste punt van België. Hij had de avond ervoor ons uitgelegd dat we een 4 landen route gingen rijden. Het 4^de land moest hij wel even uitleggen. Kwam uit de tijd van Napoleon. Het land heet Neutraal Moresnet. Stukje land dat overbleef na verdeling landgrenzen. De discussie ging om zinkmijnen (1816).

Het weer was goed, ietsje te koud en iets te weinig zon. Nu kan ik aardig fietsen maar berg op ben ik niet de snelste. Ik bleef daarom vaak achter met Leo Kunis en Ruud van Tiel. We kregen daar ondersteuning van Tino Marsman en Nick. Ik heb vooral veel achterwerkjes gezien met VOPO opschrift die tijdens de klim steeds moeilijker te lezen waren. Bij elke bocht hoop je dat je nog kan zien welke kant ze zijn opgegaan. Dat is ook 1 keer fout gegaan. Dan ben je het peloton gewoon kwijt. Wel weer terug gevonden, omdat op dat moment Nick zijn Garmin het weer deed.

Hoe werkt het in de bus. Gemiddeld bestaat onze bus uit 3 man/vrouw. Er komt een heuvel en die klim je op. Tijdens de klim verdwijnen de mannen uit het zicht. Je gaat steeds langzamer en raakt steeds meer vermoeit. Maar gelukkig daar staan de stoere mannen geduldig (of uitgeput?) te wachten. Je denk dan ‘jippie’ even rustig. Nee hoor ze gaan er meteen als een haas van door en je moet op de pedalen staan om ze weer bij te houden.

Maar in de bus heb je wel een goed en gezellig contact met elkaar. Je haalt elkaar af en toe in en lijdt elkaar een beetje af. Wachten op elkaar. Gelukkig werden we af en toe gecoacht door Tino. Veel humor bij de achterhoede.

Het was een hele mooie route. Jammer dat er geen tijd was om van het mooie landschap te genieten. We gingen door het boeren land met koeien en akkers. Het koolzaad stond al met gele bloemen in bloei. We gingen door de bossen en door het moeras. Het hoogste plekje van België ligt in de Hoge Venen en daar ligt een asfalt weg door het hoogveen moeras. Toch wel handig als je daar wilt fietsen. We hebben een hoogte van 694 meter bereikt. Daarvoor moesten we vanaf Eupen 13 km klimmen. De rest van de groep hebben we toen een lange tijd niet gezien. Daar is het toch een stuk kouder. Dat merk je goed als je weer naar beneden gaat. Op 674 meter hebben we koffie en appelgebak genuttigd. Daar moesten de renners weer opgelapt worden om de race te kunnen vervolgen. Voor Ruud hadden we zelfs professionele hulp in de vorm van Gerben. Hij heeft toch maar mooi zijn knie weer functioneel gekregen. Ruud zag het op dat moment ook niet meer zitten. Dan hadden we een bus van 2 personen gehad. Dat kan niet, dus gelukkig ging het daarna weer beter.

In Eupen brak de groep (peloton vooral) in 2en. De te snelle jongens waren Frank voorbij gesneld en hadden een afslag gemist. We hebben gewacht, gebeld en gewacht en we kregen het koud. Dan toch maar verder rijden. Daar was meteen het steilste klimmetje van de dag. Ik omhoog, maar de rest kwam niet echt achter me aan. Frank moest de telefoon aan pakken en de rest bleef bij hem. Ik vond het al vreemd dat er niemand mij voorbij ging. Ik was dan toch mooi als eerste boven. Goed voor het bergklassement.

Boven weer wachten en veel te laat kwamen we er achter dat we schuin tegen over een café stonden te wachten. De rest kwam er net aan. Toch nog even opwarmen met koffie.

Een mooie tocht terug naar Valkenburg. De laatste 30 km vond ik best nog zwaar. Toch maar mooi gedaan die 165 km. Bij aankomst nog heerlijk in het zonnetje op het terras van Mimosa. ‘s Avonds met z’n allen naar de chinees. Nog even Valkenburg bekijken vanaf terrasje en na een slaapmutsje naar bed.

Op zondag 8.00 ontbijt en rond 9.00 vertrekken. Een tochtje door Limburg en België. De bus bestond dit keer naast mij uit Leo en Arnold. Veel korte klimmetjes. In België zijn er veel gaten in de weg. Ook gingen we met de racefiets over een modderpad. Goed opletten dus. Ook een mooie rit met wat meer zonneschijn dan de dag ervoor.

Ook vandaag kwam Tino me af en toe stimuleren om wat sneller de berg te pakken. Een leuke vond ik “kom op je kan die mannen voor je vernederen”. Dat is dan ook 3 keer gelukt. Sorry mannen voor mij werkte het wel. Ook attendeerde Tino mij erop dat Arnold tijdens de klim op een olieboorpomp lijkt. Dus ik ging de “ja knikker” te pakken nemen.

Ook deze rit was erg mooi. Wel druk op de weg door een hardloop. Maar er waren ook stille boerenwegen onderweg. Bij een klimmetje ergens in het boerenland werd ik geattendeerd op heksenbezems in de bomen. Helaas had ik op dat moment niet genoeg lucht om uit te leggen (ja dat kan) dat het Marentak (Mistletoe) was. Op het terras van Mimosa had ik daar gelukkig genoeg lucht voor en heb ik dit recht gezet.

Een erg mooi weekend. Het was erg gezellig. Ik heb de ritten afgelegd en ik ben er best tevreden mee. Geen valpartijen of lekke band. Nou ja 1 dan. Op de terug weg in de auto klapte mijn fietsband in de zon.

Dit weekend heb ik er ook erg veel familie bij gekregen want er blijken toch veel verre achterneven en nichten rond te lopen bij tandje erbij. Frank bedankt voor de goede en mooie routes.

Inga Tessel.

Achter, achter kleindochter van Grietje Poel (1825) en Nicolaas Tessel (1828)