We hebben onze kilometervreter Koos Woestenburg bereid gevonden om weer eens in de pen te klimmen, speciaal voor de nieuwe website. Lees hier de Column Roy:

Petje af voor Roy
Oud-marinier Roy ontmoette ik een jaar of vijf geleden op ons Ardennenweekendje. De maten
zaten al met de beentjes, biertjes en ovenschalen chips op tafel toen ik – per fiets uit Holland –
arriveerde en mij een kamer gewezen werd: “bij Roy is nog plek”.
Roy? Roy was nieuw.
Vanaf dat moment rolde ik van de ene in de andere verbazing. Ik heb in mijn fietsleven veel
hotelkamers gezien, maar is altijd één constante: het idee van een zojuist ontplofte bom. De
aanblik van wijd opengeritste weekendtassen met bontgekleurde inhoud. Een deel van die inhoud
hangt aan deuren, lampen en in openstaande kasten. Langs de randen van de kamer een
verzameling noodvoedsel, bidonnen, reservemateriaal en soms een fiets. Oppassen voor op de
grond rondslingerende snoeren en opladers. Tussen de lakens van het bed ligt vaak een
graatmagere spierwitte gratenkast met een mobiele telefoon in zijn hand te slapen.
De kamer met Roy was anders.
Lakens strak in de vouw. Op het bedtafeltje keurige rijtjes sportrepen voor de komende dagen. In
de kast kleren die netter opgestapeld lagen dan mijn moeder zou kunnen. Daarnaast een gesloten
koffer, klein formaat. Op de stoel, die dient om je wasgoed op uit te hangen, zat kaarsrecht een
gemillimeterd klein bodybuildertje. In zijn getatoeëerde armen – die dikker waren dan zijn benen –
een boek. “Ik ben Roy, ik ben nieuw,” stelde hij zich voor. Ik: “Eh, jij komt fietsen?” Ja, fietsen
leek Roy wel wat. Was onlangs afgezwaaid bij de mariniers (iets met een blauwe en groene baret)
want hij wilde wat anders. Ook qua sport. Het moest buiten en het moest zwaar worden, dus leek
fietsen hem wel wat.
Het eerste weekendje met ons was heel leerzaam voor Roy. “Er moet nog minstens 10 kilo af”,
pufte hij op een van de eerste hellingen. Lang verhaal kort: die 10 kilo waren er binnen een jaar af
en inmiddels draait Roy zijn wedstrijdrondjes in Amsterdam-Noord en Spaarnwoude, met
strakgeschoren benen en zonder die onhandig dikke armen. Roy heeft mijn fietskunde inmiddels
verre overtroffen. Toch bleef hij altijd vol respect over mijn ritjes en fietsverhalen van vroeger
(ahum, opa vertelt). Die lange tochten die wilde hij ook doen. Maar ja, vriendin; kindje op komst….
Wat mooi om deze zomer op Strava te zien dat onze Roy bepakt en bezakt binnen 4 dagen de
1400 kilometer rond Nederland heeft gefietst. Niet logerend in hotelkamers, maar met tentje en
wildkamperend zoals hij dat bij de mariniers had geleerd. Zo zijn de rollen omgewisseld en is Roy
een inspiratiebron voor mij geworden.
Baretje af, man!

Waterfietser, november 2020.