Over winterleed en een fiets als een Mercedes – Column van Koos
- Geplaatst door Tom Stobbe
- Op 13 december 2011
Drie fietsen kapot deze week. En de echte winter is nog niet eens begonnen. Zet me wel aan het denken over het onderhoudsniveau overigens. De woonwerkwinter racefiets staat sinds afgelopen dinsdag bij Co. Remblokken, stuurtape, kabels, balhoofdstel, ketting en tandwielen: je kunt het zo gek niet bedenken of het was aan vervanging toe. Meestal doe ik het na de winter maar ik had goede redenen om aan te nemen dat ik op dat ding de kerst niet zou halen. Dan maar een grote beurt dus. En toen op de ATB naar het werk: pang! Dat was de ketting.
Sta je in de Schermer en mag je terugsteppen bij windkracht 6 á 7. (tip: je zadel lager zetten, dat stept een stuk makkelijker) Ten einde raad de knappe racefiets van de haak gehaald, maar die kraakte als een oude koffiemolen: trapaslagers aan gort. Gelukkig paste snelle vervanging binnen het grootverbruikerscontract dat ik met Co was aangegaan, waardoor ik een half uur later toch mijn rondje kon hervatten.
Al die ellende net terwijl ik eindelijk weer een beetje op weg was naar het nieuwe seizoen. Allerlei andere drukte en een weekje slenteren in Venetië heeft de fietsconditie geen goed gedaan, maar zo’n dip heb ik nodig in november. Geeft me extra goesting om weer aan de gang te gaan. Hadden we vorig jaar sneeuw deze tijd van het jaar, nu is de uitdaging de stormachtige wind. Leuk rijden in het donker over bochtige dijkjes bij horizontale hagel. Bijkomend voordeel voor de opbouw naar 2012: ik heb een nieuw fietsclubje voor de weekends. Ik mag een keer per week met mijn broertje, de Smitten van Prak en nog wat van die vijf jaar jongere goden dan ikzelf mee. En of dat nou in het leeftijdsverschil zit, of de ijzeren discipline waarmee de mannen om acht uur ’s zondagochtend in het donker gretig aan de start staan: ik moet verplicht stevig aan de bak. Blij dat ik doordeweeks wat naar mijn werk mag intervallen tegen zuidwest 6, anders moet ik er gegarandeerd af.
Volgende week, of de week erop, heb ik een verrassing voor de mannen. Die oranje woonwerkwinterfiets die bij Co staat, krijgt een geheel nieuwe look. Ik liep al een tijdje te denken wat ik moest met dat heerlijke frame waar helaas wel de verf vanaf bladderde. Tijd voor actie, of wachten tot ik er doorheen rotte? Maar wat voor actie dan? Mode interesseert me niet en ik loop niet warm voor welk frame of welke kleur dan ook. En om nou veel geld te steken in mijn woon-werk-winterfiets? Beetje zitten googelen op het laten spuiten van het frame, maar dat leverde ook niks op. De leverancier (Principia) is allang failliet en maakt sinds een doorstart alleen nog maar carbon fietsen. Dus het moest sowieso helemaal anders. En maatwerk worden voor de spuiter. En toen ging me een lichtje op…
Co wilde meewerken en buurman Leo was ook enthousiast: Ko haalt de fiets uit elkaar, flikkert weg wat versleten is en brengt het frame naar buurman Leo die hem opnieuw spuit. Wie een auto kan spuiten, kan ook een fiets spuiten bedacht ik me terecht. Leo brengt het frame terug naar de Rijper Wielerboetiek, waar Co hem weer opbouwt. In twee weken en een overzichtelijk bedrag een zo goed als nieuwe fiets. In een unieke kleur. Je moet namelijk weten dat mijn broertje Mercedes rijdt en mijn zwager een Mercedes oldtimer heeft. Vandaar de keuze: Mercedes-metallic grijs. Nog een weekje en dan ben ik in bezit van de Mercedes onder de fietsen. Laat nou de winter maar komen.