Fietsen in Engeland
- Geplaatst door Tom Stobbe
- Op 25 januari 2011
Hieronder volgt een korte beschrijving van de route van de Engelandvaarders 2011,
(Alle tijden zijn GMT +1 uur, Amsterdamtijd) met dank aan Nick:
Vrijdag 24 juni 2011 (tekst Andre van Zegveld)
15:00 Vertrek uit De Rijp
15:40 Pontje Buitenhuizen
16:20 Terminal IJmuiden
17:45 Vertrek van de “Princess Seaways”
Na lang er naar toe te hebben geleefd was het dan eindelijk 24 juni, de dag dat tandje Erbij haar bakens gaat verzetten naar de UK!
14.30 uur samenkomen bij het clubhuis annex garage van Leo Borst met een lekkere kop koffie (Leo dank voor de gastvrijheid!). Kleine instructie van Arnold en de reis kan beginnen, de bagage in de geregelde volgauto (die later extra goed van pas kwam maar daarover straks meer) en op naar IJmuiden waar de boot op ons staat te wachten.
Passage Marken Binnen, slechts 11 kilometer op de teller en het eerste kleine voorvalletje, André krijgt een klapband en kan niet meer verder, de groep moet door in verband met het toch wel strakke schema qua vertrektijd van de boot.
Dus met de volgauto inclusief bagage en één fiets (inclusief één fietser…) naar IJmuiden waar na luttele minuten ook de groep kwam aanzeilen, want gefietst is er die middag, met een flink gemiddelde uiteindelijk. Dat viel niet voor iedereen mee en met rood en bezwete koppies kwam de groep druppelsgewijs in IJmuiden aan.
Inchecken op de boot, fiets stevig vast gezet in het ruim en onze hutten opgezocht en het avontuur kan gaan beginnen!
Nadat iedereen zich een beetje had opgeknapt ( bij de één beter zichtbaar dan bij de ander) heel even de bar opgezocht om het weekend formeel in te luiden met een drankje, de gezelligheid zat er al snel in en werd het duidelijk dat deze groep zichzelf wel zou gaan vermaken de komende dagen.
Nog even snel de boot verkennen, Arnold en Leo die op de bovenste etage de verhoudingen binnen het bestuur nog even illustreerden (waarvan beelden beschikbaar) en daarna op naar de eetgelegenheid want we lusten wel een hapje….
Tijden het diner begon alle humor en vrolijkheid pas goed, Arnold doceerde het bedienend personeel spontaan een oud –Hollandse klompendans en na een geweldig dinerbuffet vervolgde onze avond in het nachtleven op de boot.
De dansvloer bleek te worden uitgeroepen tot de “Hollandse fietsers zone” helemaal toen onze Inga de dansvloer tot zich nam met de meeste van de heren uit het team en als klap op de vuurpijl ook 1 van de andere gasten ( de winnaar van de Willy Nelson lookalike contest) kon verleiden tot een spraakmakend optreden, voor de liefhebbers zijn de bewegende beelden voorhanden en worden eventueel na toestemming van betrokken op Youtube geplaatst.
De avond vorderde gestaag, de pot voortdurend bijgevuld en het bier smaakte goed. Het Casino aan boord deed goede zaken, uiteraard vertelde alle deelnemers trots dat zij quitte hadden gespeeld maar dat is natuurlijk nauwelijks controleerbaar, we laten een ieder dan ook maar in die waan voor dit moment.
Uiteindelijk wandelde een ieder langzaam richting de hut, want o ja…we moeten nog fietsen ook morgen…
Zaterdag 25 juni 2011 (tekst Jeroen Hillebrink)
09:45 Aankomst in New Castle
10:30 Start toertocht
12:00 Koffie met krentebollen in het Waterford Lodge Hotel in Morpeth
14:00 Hoogste punt van de route: 124 m (totaal ca. 600 hoogtemeters)
15:30 Terug bij de boot
18:00 Vertrek naar Nederland
Na een korte nacht, zaten sommigen al om 07:00 uur in de eetzaal. Het ontbijtbuffet was uitgebreid en lekker. Nadat we de danscapaciteiten van Rob, Leo en Inga nog even kritisch hadden geanalyseerd, maakten we ons gereed om van boord te gaan. Door de vele paspoortcontroles duurde het een uur, voordat we konden gaan fietsen. 10:30 uur gingen op weg.
Als een moeder die waakt over haar kinderen, riep Inga de groep toe: “LINKS RIJDEN, LINKS RIJDEN”. Na een kilometer of 10 waren we er aan gewend. De hele nacht had het geregend, maar tijdens het fietsen hadden we prima weer. Na 20 kilometer laste captain Arnold een plaspauze in, die hijzelf benutte om via wat rookpluimen te kijken hoe de wind stond. Het heuvelachtige landschap werd steeds mooier en was voor iedereen goed te doen.
We gingen na circa 45 km koffie drinken in het Waterford Lodge Hotel in Morpeth. Het was 12 uur dus alles open. Op het bordje stond: open 11:00 uur. Echter, iedereen van de groep was vergeten de klok een uur terug te zetten. Het gemiddelde ging in 1 keer van 30 naar 90 km/u! Onze captain regelde de koffie en vroeg of ze ook applepie verkochten. Nadat ze al het personeel hadden opgetrommeld, bleken er nog 4 stukken taart ergens in een koelkast te staan, waarop Arnold zijn doos van Pandora opende en er 12 krentenbollen uit toverde. The lady of the house stuurde Arnold echter naar buiten, omdat de asbakken die er stonden niet gebruikt mochten worden.
Na de koffie gingen we weer op pad. Het landschap zou wat heuvelachtiger worden volgens onze navigator Leo, die hierin overigens steun kreeg van Nick en Marcel. Via de GPS had Leo een route gedownload en dat werkte perfect. Achter in ons pelotonnetje kreeg een aantal het wat moeilijker tijdens de klimmetjes, maar Jan bestuurde de bezemfiets en hield alles keurig bij elkaar.
Tijdens het fietsen maakte Ruud opnames met het toestel van Dirk. De beelden staan inmiddels op youtube(zoek op “new castle tandje erbij”). Als een motorcameraman tijdens de Tour de France, slalomde hij door de groep. Hij vergat hierbij echter dat we links moesten houden, waardoor Inga weer werd getriggerd: “LINKS RIJDEN, LINKS RIJDEN”. Tijdens de hele rit hebben we geen lekke band of andere mechanische ongemakken gehad en was dus ook het Engelse weer ons goedgezind.
Na circa 90 km waren we om 15:30 uur weer bij de boot. Hier weer de gebruikelijke controles. We moesten echter ruim een uur wachten, voordat we aan boord konden. Dan maar lekker in het gras liggen in het zonnetje, om daarna de gentleman, die het verkeer naar de boot in goede banen moest leiden, te helpen. Iedere auto die probeerde voor te dringen werd teruggestuurd en wij moedigde die man steeds aan, tot hilariteit van een grote groep Zwitserse motorrijders. Uiteindelijk konden we rond 17:00 douchen en vanaf 17:30 ging iedereen los…
(vervolg tekst Cor van Rongen)
Los met als start boven op de schip. De Skybar was geopend en de koude beugels Grolsch en de cola voor de liefhebbers kon worden gehaald. Heerlijk in de zon op het dek van het schip liggend in de haven van Newcastle kon de evaluatie van start gaan. Onder de bezielende leiding van Arnold werd de ronde gestart. Ik kan er een heel verhaal van maken maar Rob vatte het krachtig in een woord samen: GEWELDIG!!!!!! Aangezien de lunch er overdag een beetje bij ingeschoten was werd besloten om maar snel naar het buffet af te zakken. Even wennen, een nieuw tafel indeling in groepjes van vier. Een ongelofelijke rij met mensen bij het buffet maakte op Ruud weinig indruk. Een lopend buffet is niet om stil te staan en al snel kwam hij met zijn eerste bord aanzetten. Zoals de avond ervoor hebben wij ons tegoed gedaan met allerlei variaties op de borden. Na het diner op stap of even op tuk en vervolgens naar de Navigatorsbar. Het was even zoeken, maar al gauw had iedereen zich met een drankje rond tafels verzameld, de band was nog bekend van de vorige avond dus dat beloofde veel goeds. De stemming bleek echter toch een beetje mat. Blijkbaar zat er toch enige vermoeidheid in de benen. Gerben besloot met de stoute Birkenstocks aan Inga ten dans te vragen. Hij had de smaak te pakken en hield het wel drie of vier nummers vol! Volgens broer Jan een memorabel moment. Om twaalf uur werd er naar ander vertier gezocht. Voor Rob en Siem moest de avond nog beginnen, anderen doken hun bed in.
Aangezien ik door een plaspauze “gelost”werd door de heren en vervolgens door een vlaag van vermoeidheid werd overmand, ben ik mijn hut op gaan zoeken. Ja ja ik weet het nu, als verslaggever moet je boven op het nieuws zitten en in dat opzicht heb ik gefaald! Siem en Rob (Bob) schijnen de stemming er goed in gekregen te hebben. De trossen gingen los en het schijnt erg gezellig te zijn geweest. Rob wist er echter onvoldoende meer van en Siem hield het bij pretogen. Kortom wie er niet bij was heeft wat gemist.
Maar goed al slapend op een goed matras in een schommelde boot heb ik ook een goede nacht gehad. GEWELDIG!!!
Zondag 26 juni 2011
09:30 Aankomst in IJmuiden (tekst Dirk)
10:30 Vertrek naar De Rijp (en Alkmaar) over de sluizen
11:30 Koffie bij Francis en Leo
Ook wij 3,n hebben genoten van het Engelandgebeuren.
De weken voordat we vertrokken hebben we meermaals geoefend op links rijden en de rotondes links enz.
Ook hoe dat zou gaan met de kamers en bedden hebben we doorgenomen en we hadden onderweg naar de Rijp besloten om met z,n 3,n (Gertjan, Cor en ik in 1 bed te kruipen, maar dat ging dus niet door de stapelbedden.
Dus ik kwam bij Jan in de hut hij nam gelijk de heeele bovenverdieping in beslag,en ik blij dat ik onder lag, want wat een van de groep gebeurde, ben ik ook altijd een beetje bang voor dat ik er gewoon uit knikker slapende voort.Als je mij ziet liggen soggus is dat niet zo raar.
Tja,en de lovende woorden van Jan over m,n geweldige spijsvertering,lolololololol komt natuurlijk door al die lekkere liflafjes,zelfs ik ging op de gang staan uitdampen zondagochtend en wapperen met zo’n ferryfolder maar dat hielp niet echt.
s’ Avonds ging ik altijd net als thuis op tijd naar bed maar deed 1e dag geen oog dicht op die boot,komt Jan om half2, s’ nachts binnen tijdens mijn val om in slaap te komen,pats weer wakker.
Nou ja,en ze zeggen dan dat ik snurk,maar Jan weet ook wat voor zwaar beroep een houthakker heeft,vast door een enkel glaasje bier,dat drinkt ie thuis vast niet,want hij was behoorlijk zeeziek de volgende morgen.
De volgende nacht lag ik te snurken en Jan was zondagochtend zo wijs om vroeg op te staan en gauw naar het dek te gaan voor een frisse neus en dat deed ‘m goed.
Daarna na het ontbijt stressen met z’n allen om van die boot te komen en Leo had gelukkig nog ff tijd om mijn achtertandwielen te checken,tijdens de rit rammelde er nogal wat aan mijn fiets.
Ze waren wat ringen vergeten met vervanging achtertandwielen, maar dat is vanmiddag na rondje Monnickendam Amsterdam gelijk gemaakt en ze zouden de baas op hun donder geven.
Die zat te repareren en tegelijk teveel klanten te helpen. Foutje,maar dat heeft iedereen wel eens en gelukkig kon ik d,r wel mee door fietsen.
Onderweg van IJmuiden naar huis hoorde ik nog iemand zeggen,dat ie afstapte op dat ene klimmetje houden we wel onder ons he en niet op ons werk er over hebben.
Hopelijk dat die ene iets meer gaat fietsen, dan komt ie ook wat makkelijker de heuvels op, af ging hem al goed af.
Verslag 26 juni vanaf 00.00 uur (tekst Jan Tromp)
Het beste een schip is een schip dat “praat” heb ik me ooit laten vertellen. Het is beter dat het schip niet alle verhalen prijsgeeft van de belevenissen van sommige leden van Tandje-Erbij. Ik wil natuurlijk een tipje van de sluier oplichten beste lezer. De gezellige band in combinatie met wat gebruik van alcohol bracht sommigen van ons tot ongekende prestaties. De dansvloer was te klein en er was geen mooie vrouw meer veilig heb ik me laten vertellen.
Net als een aantal anderen had ik het peloton al verlaten en was ik naar mijn kooi gegaan waar mijn slapie Dirk al lag te slapen met het licht aan, zou hij bang zijn moest ik meteen denken. Toch het licht maar uitgedaan en de trap naar het bovenste bed genomen.
Maar goed nog even terugkomend op de escapades van sommigen leden van Tandje-Erbij in die nachtelijke uren. Er werden nieuwe kontakten aangeboord, er werd gezongen en gesprekken gingen al lang al niet meer over fietsen maar meer over lingerie die door de eerder genoemde mooie vrouwen werden gedragen. Er werd zelfs eenmaal in de blouse van een vrouw gekeken voor nadere inspectie, maar nogmaals ik heb het van horen vertellen daarom noem ik geen namen.
Toen eindelijk tegen vieren al onze vrienden in bed lagen werd er door 2 van ons nog steeds met elkaar gesproken tot grote ergernis van hun 2 buurvrouwen die aanklopte bij dit mooie stel met de vraag of het wat rustiger kon. Dit verzoek werd natuurlijk ingewilligd en de 2 vielen spoedig in slaap en droomde over al het moois van die eerste uren van de 26e juni.
Dirk had de wekker om 6.30 uur staan dus het was al weer vroeg dag, om 7 uur zaten we met Gert-Jan en Cor aan het ontbijt. We hadden trouwens nog een Cor in de ploeg die al heel gauw de bijnaam Guus kreeg. Niet omdat hij zo zingt als Guus Meeuwis maar meer door de gelijkenis met Brabantse Guus. Langzaam druppelde de Engelandvaarders de ontbijtzaal binnen en werden de nachtelijke avonturen gedeeld met de hele groep. Dirk moest na het ontbijt nog een bolus draaien dit had als gevolg dat de douchecabine het eerste uur daarna niet meer te betreden was. Ik moest toch nog even de douchecabine in om mijn spullen bij elkaar te zoeken. “Laat de deksel maar op de pot,” zei Dirk nog dat ik naar binnen schoot, ik was vast niet van plan om de deksel ook maar enigszins omhoog te halen.
Het land kwam inmiddels in zicht en om 9.30 uur meerde we in IJmuiden aan. De auto voor de bagage was al gearriveerd en na een binnenband van mij met hulp van Guus te hebben vervangen konden we richting De Rijp vertrekken. Onze nieuwe fietsvrienden Gert-Jan, Cor en Dirk sloegen in Beverwijk af richting Alkmaar. De rest van de groep Leo, Arnold, Nick, Inga, Cor, Gerben, Jeroen, Marcel, Siem, Rob, André, Ruud en Jan arriveerden om 11.30 uur na een behouden vaart in De Rijp.
De komende maanden zal duidelijk worden of het schip al zijn verhalen prijsgeeft en zal de discussie over het onderwerp ‘’mogen de vrouwen volgend jaar mee” worden hervat.