Een profbestaan was nooit voor me weggelegd. Dus ik houd werken en fietsen over het algemeen gescheiden. Maar af en toe smokkel ik er een uurtje in werktijd bij. Mijn werkgever is over de hele provincie verspreid en met een beetje inventiviteit lukt het me wel eens om op een mooie zomerdag wat dienstkilometers te fietsen.

Daar moet je toch voorzichtig mee zijn. Toen mijn chef mij eens rond het middaguur in Edam in fietskleding aantrof en ik uitlegde dat ik juist terugkwam van een afspraak op Wieringen fronsde ze haar wenkbrauwen. “Dat kost je toch veel te veel tijd?” Nee, natuurlijk niet. De afspraak was al om acht uur en dat ik al om half zes op de fiets zat, daar had zij niks mee te maken. Net zo min als het feit dat het mijn collega’s van de rioolwaterzuivering in Wieringen geen donder kon schelen dat ik wat zweterig was. En een van die kerels moest rond het middaguur in Edam zijn met mij en mijn fiets in zijn Volkswagenbus, dus ik had alle recht om een half uurtje eerder dan gebruikelijk naar huis te gaan, toch?

Toch is het niet goed voor je carrière om te vaak in koersbroek gezien te worden. Zo kwam ik eens in de loop van de morgen twee directeuren tegen op de gang. Directeur Willem, die ook wel eens fietst, vroeg belangstellend: “Zo, Koos, is dat je nieuwe werkkleding?” Gebekt als ik ben voegde ik eraan toe: “Ja. Willem, je hebt nog steeds niet gereageerd op mijn verzoek om een vergoeding voor representatieve kleding, dus ik heb maar besloten om aan te trekken wat ik lekker vind.” Die andere directeur was echter niet geselecteerd op zijn gevoel voor humor en bekijkt me nog steeds met een scheef oog.

Sinds kort ben ik bij een prachtige nieuwe klus betrokken: het versterken van de dijk tussen Enkhuizen en Hoorn. Eén grote baggerpartij met af en aan rijdende vrachtwagens, draaiende kranen enzovoorts. Weg is afgesloten en het is onmogelijk om daar zonder brokken overheen te rijden. Voor een auto dan, want het eerste dat in mijn hoofd opkwam was om daar eens lekker met de ATB overheen te raggen.

Fantastisch! Schitterende ochtend gehad. Drie keer gestopt om mijn derailleur weer vrij te kneden van de bagger. Paar keer het talud af om de dumpers te ontwijken. Spekgladde rijplaten met kubieke meters klei van erosieklasse 2. Ik kan niet wachten tot ze over een paar maanden met de nog vettere erosieklasse 1 aan de gang gaan.

(Waarschuwing: doe mij dit niet na. Levensgevaarlijk en natuurlijk lastig voor het werk. Ik had me bij het werk aangemeld en was voorzien van een speciale ontheffing).