Beestenboel met ploeg Sjef
- Geplaatst door Tom Stobbe
- Op 2 april 2013
De mannen moesten nodig eens een flinke afstand gaan rijden, vandaar het sms-je van Kees Muis dat de “ploeg Sjef” op tweede paasdag het Markermeer rond ging. Naast de vaste groep waren ook anderen welkom. 150 kilometer met stevige wind en bij aanvang een paar graden vorst. Maar wel een mooi zonnetje. Vergeleken bij de afgelopen weken was het weer geen reden om thuis te blijven.
Zodoende vertrokken tien man – drie Smitten, drie Woestenburgen, een Muis, een Valk, een Zwaan en een Schep – klokslag acht uur op 1 april vanaf het Plukkerspleintje. Bij zo’n gemengd gezelschap is het altijd opletten. Het is net een WK wielrennen: de verhoudingen liggen anders dan anders en er liggen altijd verrassingen op de loer.
Om verrassingen uit te sluiten hadden zowel de Smitten als de Woestenburgen een meesterknecht aangewezen om het tempowerk te doen en het peloton te controleren. En ondanks discussie over de te volgen route, plaspauzes van de inmiddels al aardig op leeftijd komende veteranen en de duidelijke onervarenheid met het rijden van dubbele waaiers, bleef het peloton goed bij elkaar en kon een goed tempo onderhouden worden.
Bij Lelystad ontstonden de eerste schermutselingen. Hier werd duidelijk hoe de verhoudingen lagen in de groep. Op een kasseiachtige strook trok Marco vol door, om onduidelijke redenen gevolgd door zijn eigen ploegmaat Sjef. Ondergetekende, die niet voor niets twee weekends kasseitraining in Vlaanderen achter de rug had, zwiepte alert achter de Smitten aan. Ploegmaats Woestenburg wisten uitstekend de beestenboel én de Schep op afstand te houden. Helder was dat deze koers een prooi zou worden voor de Smitten – die in de breedte sterker leken – of de Woestenburgen – die konden profiteren van de verdienstelijke debutant Jordi.
Bij de dijk aangekomen was echter duidelijk dat we vrijwel tot Enkhuizen nog forse tegenwind te verduren zouden krijgen, dus de koplopers lieten zich weer inlopen om gezamenlijk de dijk over te steken.
Na de ravitaillering in Enkhuizen ging de koers een beetje op slot. Het hoge tempo en het voordewindse tracee over de gloednieuwe dijk Enkhuizen-Hoorn leende zich door de vele tegenliggers niet voor ontsnappingspogingen. De organisatie zou er de volgende keer goed aan doen om het parkoers autovrij te maken!
De eindsprint liet lang op zich wachten. Pas 200 meter voor De Rijp trok Marco met een lepe sprint voorbij ondergetekende met – net als bij Lelystad – Sjef in zijn kielzog. De Woestenburgen waren tezeer verdiept in nostalgische overpeinzingen bij het passeren van hun geboortehuis om alert te reageren. Maar belangrijker was natuurlijk dat er met de beestenboel was afgerekend tijdens het passeren van de Beemsterbrug!