Hoe ontstaat zoiets nou, een wielerclub uit Graft-De Rijp? Een dorp zonder wielerhistorie….
Welnu, er zijn natuurlijk altijd wel ergens wielerliefhebbers en dus ook in De Rijp. Ergens in de jaren ’80 van de vorige eeuw, zijn Erik Tol en Jan Tromp naar België gegaan om daar Luik- Bastenaken-Luik (L-B-L) te rijden. Een rit over 245 kilometer. Heuvel op en heuvel af. Zij die hem gereden hebben weten dat het afzien is.
Dit soort uitdagingen inspireerde mij wel en ja dan loop je met die gedachte om dat ook een keer te doen. Maar ja, alleen een weekend naar België is ook zo saai en dus ging ik naar mijn buurman Arjan Scholten met het voorstel om een keer Luik-Bastenaken-Luik (L-B-L) te gaan rijden. Arjan is een goede sporter die door zijn vader het fietsen is bijgebracht.
“Ja maar, eh…dat wil ik dan wel zei Arjan, onder voorwaarde dat jij eerst mee gaat doen aan de prutmarathon van Schermerhorn”.
Wat een voorstel. Maar als ik L-B-L met Arjan wilde gaan rijden, dan moest het maar. Dus ik heb toen in de smerige prutsloten rond Schermerhorn mijn race gelopen. Alles bagger en drie dagen later nog prut in je ogen en oren. Wat een toestand, maar mijn belofte was ik nagekomen en nu Arjan nog. Op naar België voor L-B-L, 245 kilometer met in je achterhoofd die verhalen van Erik en Jan van hoe zwaar en hoe lang het allemaal wel niet was. Uiteindelijk viel het mee en hebben we de tocht goed gereden zoals we dat de jaren daarna ook steeds deden.
Bij terugkomst in De Rijp hadden we toch enig ontzag gewekt bij onze buurman Arnold van der Lee die in hart en nieren een fietser is, maar in die tijd nog nooit een tocht had gereden van enige betekenis, laat staan in de heuvels van de Ardennen
Arjan die dat al snel in de gaten kreeg maakte daar handig gebruik van om Arnold eens flink zenuwachtig te maken toen hij besloot om ook mee te gaan naar België voor L-B-L
Maar ook Arnold reed de tocht goed uit. Het jaar daarop ging Erik Tol ook mee en zo is een clubje ontstaan wat later Tandje Erbij is gaan heten.
De groep rond de rijders van het eerste uur werd steeds groter en ook gingen wij meer toertochten rijden.
Arjan Scholten had inmiddels heel wat mensen voorzien van wielerkleding doordat zijn werkgever, Vroom funderingstechniek, hem dat ter beschikking had gesteld.
Nu kwam het serieuze werk. Een week naar Frankrijk om de Marmotte te gaan rijden.
Eerst vijf dagen trainen op de bekende bergen in het gebied rond Alp ‘d Huez en dan 180 kilometer knallen over de bekende colls uit de Tour de France. Prachtig dit soort evenementen.
Als groep hebben we ook vanaf 1998 jaarlijks in april een openingsrit. Hartstikke leuk zo’n ritje, maar wij als groep houden ook heel erg van een biertje en dus werd besloten om de club na de openingsrit uit te nodigen bij café Oudejans, waar we dan vervolgens wat mededelingen konden doen voor het nieuwe seizoen. Prima idee.
Het jaar daarop dachten we, weet je wat, we houden een jaarvergadering als een soort van grap. Allemaal om het biljart en Arnold die zich inmiddels via zijn natuurlijk leiderschap als voorzitter had opgeworpen, leidde de vergadering. Toen we dan ook bij het agenda punt, geld en contributie aankwamen, bleek dat we geen penningmeester hadden. Ad hoc werd Piet Konijn penningmeester. Echter bij de rondvraag bleek dat contributie toch niet zo’n goed idee was, waarop Piet tijdens de vergadering werd bedankt voor zijn bewezen diensten als penningmeester waarbij hem direct, namens het bestuur, nog een mooie bos bloemen werd aangeboden.
Ook is toen het idee ontstaan om een eigen logo te ontwerpen voor de wielerclub uit Graft de Rijp, Tandje Erbij. Het jaar daarop werd door Aad Besseling en Ben van Straaten een prachtig logo gepresenteerd dat inmiddels gebruikt wordt voor de clubkleding.
Op dit moment zijn er tal van toerritten die door verschillende mensen worden gereden in binnenland maar ook in het buitenland.
Ook zijn er een aantal mensen fanatiek met mountainbiken en zeker voor in de winter is dit een mooie afwisseling. Zo zijn Koos, Erik en Arnold een aantal malen naar Zwitserland en Duitsland geweest en hebben daar echt fantastische tochten gereden.
De laatste jaren wordt er door een groep in de winter wekelijks gespinned en er wordt op de nieuwe wielerbaan in Alkmaar gereden.
Kortom als je wilt fietsen zijn er bij Tandje Erbij altijd mensen die iets doen wat jou aanspreekt. De niveau verschillen zijn enorm dus ook dat past bij jou.
Lijkt het je wat, meld je dan aan!